NAZIM HİKMET RAN

• Gözlerin
  Gözlerin gözlerin gözlerin
  ister hapisaneme, ister hastaneme gel,
  gözlerin gözlerin gözlerin hep güneşte,
  şu mayıs ay sonlarında öyledir işte
  Antalya tarafında ekinler seher vakti.
  Gözlerin gözlerin gözlerin
  kaç defa karşımda ağladılar
  çırılçıplak kaldı gözlerin
  altı aylık çocuk gözleri gibi kocaman ve çırılçıplak,
  fakat bir gün bile güneşsiz kalmadılar.
  Gözlerin gözlerin gözlerin,
  gözlerin bir mahmurlaşmaya görsün
  sevinçli bahtiyar
  alabildiğine akıllı ve mükemmel
  dillere destan bir şeyler oluyor dünyaya sevdası insanın.
  Gözlerin gözlerin gözlerin,
  sonbaharda öyledir işte kestanelikleri Bursa'nın
  ve yaz yağmurundan sonra yapraklar
  ve her mevsim ve her saat İstanbul.
  Gözlerin gözlerin gözlerin,
  gün gelecek gülüm, gün gelecek,
  kardeş insanlar birbirine
  senin gözlerinle bakacaklar gülüm,
  senin gözlerinle bakacaklar.
  (1956)
  
• Karıma Mektup
  
  Bir tanem!
  Son mektubunda:
  "Başım sızlıyor
  yüreğim sersem!"
  diyorsun.
  "Seni asarlarsa
  seni kaybedersem,"
  diyorsun,
  "yaşayamam!"
  
  Yaşarsın, karıcığım,
  kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda;
  yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı,
  en fazla bir yol sürer
  yirminci asırlılarda
  ölüm acısı.
  Ölüm
  bir ipte sallanan bir ölü.
  Bu ölüme bir türlü
  razı olmuyor gönlüm.
  Fakat
  emin ol ki, sevgili,
  zavallı bir çingenenin
  kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli
  geçirecekse eğer
  ipi boğazıma,
  mavi gözlerimde korkuyu görmek için
  boşuna bakacaklar
  Nazım'a!
  
  Ben,
  alacakaranlığında son sabahımın
  dostlarımı ve seni göreceğim,
  ve yalnız
  yarı kalmış bir şarkının acısını
  toprağa götüreceğim...
  Karım benim!
  İyi yürekli,
  altın renkli,
  gözleri baldan tatlı arım benim;
  ne diye yazdım sana
  istendiğini idamımın,
  daha dava ilk adımında
  ve bir şalgam gibi koparmıyorlar
  kellesini adamın.
  Haydi bunlara boş ver.
  Bunlar uzak bir ihtimal!
  Paran varsa eğer
  bana fanila bir don al,
  tuttu bacağımın siyatik ağrısı.
  Ve unutma ki
  daima iyi şeyler düşünmeli
  bir mahpusun karısı.
  
  
• Ölçü
  
  Sevdiğin müddetçe
  ve sevebildiğin kadar,
  sevdiğine her şeyini verdiğin müddetçe
  ve verebildiğin kadar gençsin.
  (1947)
  
  
• Sen
  
  sen esirliğim ve hürriyetimsin,
  çıplak bir yaz gecesi gibi yanan etimsin,
  sen memleketimsin.
  Sen ela gözlerinde yeşil hareler,
  sen büyük, güzel ve muzaffer
  ve ulaşıldıkça ulaşılmaz olan hasretimsin...
  (1948)
  
  
• Vasiyet
  
  Yoldaşlar, nasip olmazsa görmek o günü,
  ölürsem kurtuluştan önce yani,
  alıp götürün
  Anadolu'da bir köy mezarlığına gömün beni.
  
  Hasan beyin vurdurduğu
  ırgat Osman yatsın bir yanımda
  ve çavdarın dibinde toprağa çocuklayıp
  kırkı çıkmadan ölen şehit Ayşe öbür yanımda.
  
  Traktörlerle türküler geçsin altbaşından mezarlığın,
  seher aydınlığında taze insan, yanık benzin kokusu,
  tarlalar orta malı, kanallarda su,
  ne kuraklık, ne candarma korkusu.
  
  Biz bu türküleri elbette işitecek değiliz,
  toprağın altında yatar upuzun,
  çürür kara dallar gibi ölüler,
  toprağın altında sağır, kör, dilsiz.
  
  Ama bu türküleri söylemişim ben
  daha onlar düzülmeden,
  duymuşum yanık benzin kokusunu
  traktörlerin resmi bile çizilmeden.
  
  Benim sessiz komşulara gelince,
  şehit Ayşe'yle ırgat Osman
  çektiler büyük hasreti sağlıklarında
  belki de farkında bile olmadan.
  
  Yoldaşlar, ölürsem o günden önce yani,
  - öyle gibi de görünüyor -
  Anadolu'da bir köy mezarlığına gömün beni
  ve de uyarına gelirse,
  tepemde bir de çınar olursa
  taş maş da istemez hani...
  (27 Nisan 1953)