İBRAHİM SADRİ

• Aldırma Reis
  
  Sen içerdeyken ben
  Sinemalara gittim
  Bütün filmlerini seyrettim
  O sevdiğimiz artistin
  Sen içerdeyken ben
  Vita kutularında çiçek yetiştirdim
  Sokakta top oynadım çocuklarla
  Ayakkabılarımı eskittim
  Güneşe karşı durdum sabahları
  Geceleri bir başıma yıldızları bekledim
  Annenin gönlüne su serptim
  Aldırma dedim aldırma
  Bir şarkı söyle bir dilek tut herkes için
  Bir ada rüzgarı gibi
  Sürtünerek geç hayata
  Bir sarmaşık gibi tutun
  Ve değer ver hatıralara
  Aldırma dedim
  Sen annesin, aldırma
  
  Sen içerdeyken ben
  Kiramı ödedim pijamalarımı giydim
  Haber bültenlerini izledim
  Gazetelerden kupon kestim
  Sen içerdeyken ben
  Sigara içtim, öksürdüm
  Otobüse bindim
  Fotoğraflarımıza baktım
  Acıyan yanlarımı körelttim
  Deniz kıyısında yürüdüm
  Manavdan soğan aldım
  Yeni çıkan şarkıları dinledim
  Kafeste beslediğimiz kuşu saldım
  Islık çaldım
  Sen içerdeyken ben
  Hep uyandım, sayıkladım
  Kanadım boyuna
  Takvimler aldım
  Her gün bir yaprağını kopardım
  Deli ayrılığın
  
  Sen içerdeyken ben
  Gömleğimi ütüledim
  Sobada elimi yaktım
  Bir şiir yazdım
  Bir hercai menekşe aldım çiçekçiden
  Hani o alnına kader değmiş
  Hani o dudaklarına deniz tuzu dokunmuş
  Hani o erken vurulmuş
  Gençliğimiz gibi dağıldım
  Sen içerdeyken ben
  
  Bir adını söyleyemedim
  Şöyle bağıra bağıra
  Bir yüzünü göremedim
  Görüş günlerinde
  Bir de eline değemedim
  Bir de yüreğine
  Şöyle kucaklayamadım bir de
  Ölümüne
  
  Sen içerdeyken ben
  Kapı kapattım, pencere açtım
  Mutfakta oyalandım
  Kanepede yattım
  Hatta bir yolluk aldım odaya
  Çok ta kulak asmadım
  Çokta koymadı bu bana
  Alt tarafı içerdeydin
  Alt tarafı bir yanımı alıp götürmüştün
  Bir yanımı
  Yani adamlığımı
  Yani gözlerimin ferini
  Yani canımı
  Alt tarafı şarkılar ölecekti
  Alt tarafı kanayacaktı kalbim
  İşte sensiz
  İşte nefessiz
  İşte kimsesiz bir sesti alt tarafı
  Her tarafım
  
  Yıldızlar yine oradaydı oysa
  Yazdıklarım
  Gözden kaçan o defter yapraklarında
  Boşver 128
  Hayat bir gemi
  Yürüt onu göreyim seni
  Boşver 128A
  Boşveriyor ya
  Aldırma reis
  Reis aldırmıyor ya
  
  Bir adını söyleyemedim
  Şöyle bağıra bağıra
  Bir yüzünü göremedim
  Görüş günlerinde
  Bir de eline değemedim
  Bir de yüreğine
  Şöyle kucaklayamadım bir de
  Ölümüne
  
  Sen içerdeyken ben
  Vitrinlerin önünden geçtim
  Minibüs duraklarında bekledim
  Simitçilerle yarenlik ettim
  Üstüme bir ceket aldım
  El tezgahlarında kitaplara baktım
  Sen içerdeyken ben
  Hiç oturup ağlamadım
  Hiç karartmadım umudu
  Hiç bulandırmadım onuru
  Öyle dimdik durdum ortada
  İşte burada ulan işte burada
  Böyle burada
  Hiç yıkılmadan
  Hiç utanmadan
  Ve hiç unutmadan
  
  Sen içerdeyken ben
  Gülen resmimi yaptırdım
  Sokaktaki ressama
  Her zaman yaptığım gibi
  Buzdolabını ayağımla kapadım
  Parkların banklarına adını kazıdım
  Adını kazıdım duvarlara
  Adını, adımın yanına yazdım
  Hiç unutmadım, utanmadım
  Korkmadım
  
• Yalan
  
  Hadi gidiyorsun
  Yürekten kan gidiyor,sen gidiyorsun
  Herşey gidiyor
  Gökte bulut,dağda kar,düzde kervan gidiyor
  Solgun bir gül oluyor insan
  Bir demet kar çiçeği ölüyor,sen gidiyorsun
  Ne ucuz yaşıyorsun,ne kolay
  Bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun
  Bakma öyle
  Ben kanıyorum sen üşüyorsun
  
  Kolay değil bir yalan bu
  Yaralayan koca bir yalan
  Yalan işte
  Sevdiğim yalan
  Şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu
  Ve tarla faresi ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi
  Yumuşacık sıcak bir yalan
  
  Islak gözlerimle geçiyorum
  Yaralı bir ceylanın kalbinden
  Ceplerimde kül var
  Bir yangından arta kalan
  
  Sorduğum adreslerde kimse oturmuyor
  Ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman
  Herşey bir yalan gibi yandığı zaman
  Yalnız olduğunu anlıyor insan
  Anladım ve geçtim
  Yaralı bir ceylanın kalbinden
  
  Aynamı kırdım,fotoğraflarımı yaktım
  Nasıl da acımasızdım tatralarıma karşı
  Nasıl da umarsız
  
  Su gördüm düşümde
  Karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu
  Ceplerimde kül vardı ve yanıyordu
  Sonra sabah oluyor
  Ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu
  
  Hayır,diyordu bir dağ köylüsü
  Hiç bir şey için geç değil
  Ve geç değil
  Birşey için hiçbirşey
  Birşey vardı öyleyse,birşey
  Beni çeken
  Güneşin dağdasından uzağa
  Kocaman çayırlara çeken birşey
  Gümrah ırmaklara
  Sonra sıcağa sonra acıya
  Sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan
  birşey
  
  Tutsana beni bırakmasana
  Olsun,yaralasana
  Olsun,ağrısada
  Yalan da olsa kalsana
  
  Dağ köylüsü aşkın olduğu yerde ben varım
  SEN OLMASAN DA ben varım
  Yağmur yağar,saçlarım filizlenir
  Bir yıldız düşer omuzlarıma
  Islık çalar,ıslanır,şarkılarımı söyler geçerim kapımdan
  Camların buğusundan ve yağmurun kokusundan
  
  Tanırlar beni
  En iyi YALANLARINI alırım onların
  Adresler sorarım kimseler oturmaz orada
  Ve kimseler olmaz ben sordukça
  
  Dağköylüsü
  Şimdi gidersen
  Şimdi git
  Kalırsan şimdi
  
• Adam Gibi
  
  Ben seni hiç sevmedim ki
  Yorgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim
  Bir çiçeği sevmeni bir güle benzemeni sevdim
  Bir de yıldızları sevdim
  Eylül akşamlarında gelip gözlerinde durdular
  Ben seni hiç sevmedim ki
  
  Beni yola koduğunda ayrılmayı sevdim
  Kurşunları sevdim beni vurduğunda
  Ağlamayı sevdim unuttuğunda
  Yalnız olduğumu anladığım da
  Ayakta kalmamı sevdim
  Yıkılmamı sevdim seni her hatırladığımda
  Ekmeği sever gibi sevdim sensizliği
  Su gibi özledim temmuz güneşinde sesini
  İkindide yağmur gibi
  Geceleyin rüzgar gibi sevdim seni sevdiğimi
  Ben seni hiç sevmedim ki
  
  Kuşlara şarkılar öğretmeni sevdim
  Menekşeyle konuşmanı
  Nisana hatırlatmanı
  Baharın bir adının da yalnızlık olmadığını
  Düştüğüm zaman kanayan yanlarımı
  Ve tuhaflığımı üşüdüğüm zaman
  Sakız satan çocukları
  Yeni çıkan şarkıları
  Her kaybettiğinde kazanan yanlarını sevdim
  Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe
  Ben yangını sevdim
  Yandığım zaman böyle işte
  Ben seni hiç sevmedim ki
  
  Bir gece bir ceylan indi dağdan kalbine
  Bir gece bir şiir kibrit alevinde
  Alemin ortasında kimsesizliğin sesinde
  Buğusunda sabahın
  Acımasızlığında bir ahın
  Ağlayan yüzünde isanın
  Ferahlatan gücüyle duanın
  Korkutan yanıyla narın
  
  İncirin zeytinin ve kalbin üstüne
  Gülün üstüne
  Tutunduğum umudun üstüne
  Korkunun üstüne
  Senin üstüne
  Hepsinin üstüne
  Ben seni hiç sevmedim ki
  
  Gittiğin zaman
  Gitmeni sevdim
  Evreni sevdim geldiğin zaman
  Kalmanı SEVMEDİM
  Ürküyordum sana alışmaktan
  YİNE DE sevdim gülümsemeyi
  Mendilimi sallarken seni götüren trenin arkasından
  Kırlara ilk kar düştüğü zaman
  Ölümün ne güzel olduğunu sevdim
  SENİ İÇİMDE ÖLDÜRDÜĞÜM ZAMAN
  
  Her kaybettiğinde kazanan yanlarını sevdim
  Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe
  Ben yangını sevdim
  Yandığım zaman böyle işte
  Ben seni hiç sevmedim ki
  Ben sevdim mi
  
  ADAM GİBİ SEVERİM
  
• Nan Gibi
  
  Ve gözlerin gelir geçer içimden
  Su içerken sen sokulurken akşam kızıllığına
  Ekmeği bölerken
  Yalnızsam yıllar nasıl geçmişse aradan
  Unutmak kolay sanmışsa şarkılar
  Şiirler yalan yazmışsa ayrılığı
  Kör olsun sözlerim, unuttuysam adını
  An gibi aklımdasın
  
  Gelir geçer gemiler
  Belki sende geçersin diye
  Bir kumru konar her sabah pencereye
  Bir miladı taşır gece bir yıldız
  Soğuk olur, üşürsün ya adamakıllı
  Hani sarılırsın kendine
  Hani aklın karışır
  Bu bir divaneliktir gönül aha alışır
  Ömrüm bitse ne çıkar
  Can gibi aklımdasın
  
  Gündür bu geçer gider
  Belki bir şey kalmaz sanırsın
  Yani bir sabah uyandığında
  Ne hayatın tortusu ne kokusu alışmışlığın
  Her şey başka olacaktır
  Başka bir otobüs başka bir gazete
  Resimlerden silinecek yüzün belki de ne adın ne sanın
  Bir şafak vakti açınca gözlerini
  Bir merhabayla
  Yeniden kurulacak dünya
  Ve sen her şafak
  Nan gibi aklımdasın
  
  Bazen bir şey geçer içinden insanın
  En ücra yerlerinden cesaret gibi bir şey
  Ne olacak işte kömür yanmıyorsa eskisi kadar güzel
  Fasulyenin tadı yoksa
  Şarkılar yakmıyorsa içini
  Sadri Alışık öyle güzel ağlamıyorsa
  Aşık olmayı beceremiyorsa İzzet Günay
  Mahallenin en güzel kızına
  Denizin tuzu
  Yalnızlığın bahanesi yoksa
  bir bıçak saplanınca yüreğinin tam ortasına
  zannetmeki ölmek zor
  ölmek kolay kolay da
  kan gibi aklımdasın
  
  bu da geçer
  her sabah kanayacak değil ya
  bakarsın taze ekmek çıkarır köşedeki fırın
  biraz da helvası bizim bakkalın
  senden ayırdığım üç beş zeytin
  otururum sofraya
  her lokmada geçer acısı belki bırakılmışlığın
  bende unuturum nasıl unutulursa sana susuzluğum
  ve nasıl becerdiysem kahrolmayı
  öyle unuturum
  ekmek gibi nan gibi aklımdasın
  
  Ve gözlerin gelir geçer içimden
  Su içerken sen sokulurken akşam kızıllığına
  Ekmeği bölerken
  Yalnızsam yıllar nasıl geçmişse aradan
  Unutmak kolay sanmışsa şarkılar
  Şiirler yalan yazmışsa ayrılığı
  Kör olsun sözlerim, unuttuysam adını
  An gibi aklımdasın
  An gibi aklımdasın
  aklımdasın...